Wyniki najnowszych badań opisane w czasopiśmie naukowym Science wskazują, że organizmy osób, które wyzdrowiały po zakażeniu SARS-CoV-2, charakteryzują się pamięcią immunologiczną mogącą utrzymywać się nawet przez osiem miesięcy od zachorowania. Naukowcy początkowo mieli obawy, że wraz ze zniknięciem z naszego organizmu swoistych przeciwciał przestanie on być chroniony przed kolejnymi infekcjami. Na szczęście nasz system immunologiczny opiera się nie tylko na przeciwciałach. Szczególną rolę odgrywają tu białe krwinki, a konkretnie limfocyty B, które mogą różnicować się w komórki wytwarzające przeciwciała oraz kluczowe w procesie obrony przed wirusami komórki pamięci T, które nie tylko identyfikują i niszczą komórki zakażone, ale pozostają w organizmie po przebytej chorobie. Dogłębne zrozumienie zakresu zjawiska pamięci immunologicznej wymaga oceny różnych jej składników, w tym komórek T CD4 i komórek T CD8, ponieważ wykazują one względnie niezależną kinetykę pamięci immunologicznej.

Stężenie pełnego repertuaru limfocytów kluczem do odporności

Jak wykazano u blisko 90 % badanych można mówić o odpowiednio silnej reakcji immunologicznej na zakażenie wirusem SARS-CoV-2. Ilość wyprodukowanych przeciwciał, limfocytów T i B wskazuje, że mogą one chronić przed kolejnym zakażeniem. Jednak co alarmujące, pozostałe 10 % badanych próbek krwi wykazało albo brak któregoś z typów komórek, albo ich obecność w zbyt niskim stężeniu. Jest to o tyle niebezpieczne, że brak właściwej ilości białych krwinek odpowiedzialnych za ochronę organizmu może skutkować ponownym zakażeniem koronawirusem. U pacjentów, którzy w łagodny sposób przeszli COVID-19, wykryto każdy z rodzajów komórek immunologicznych. Natomiast u tych osób, których leczenie oznaczało hospitalizację, występował maksymalnie jeden rodzaj limfocytów. Pamięć immunologiczna, pochodząca z pierwotnej infekcji lub immunizacji, chroni przed kolejnym zarażeniem. Rozwój szczepionki oraz potencjalny przyszły przebieg pandemii COVID-19 bezpośrednio zależy od tego zjawiska.

TFX poprawia liczebność i żywotność limfocytów

Jak wykazano, u ozdrowieńców obecność komórek immunologicznych zaobserwowano nawet do ośmiu miesięcy po zakażeniu. Mimo optymistycznych wniosków płynących z badania, aktualnie nie można stwierdzić, jak długo ozdrowieńcy i osoby zaszczepione będą odporne na ponowne zakażenie. W tym kontekście pojawia się możliwość wykorzystania terapeutycznego tymozyn, czyli hormonów grasiczych wchodzących w skład oryginalnego polskiego leku TFX (Thymostimulinum), które jako czynniki immunomodulujące wykazują zarówno wpływ na wzrost ilości limfocytów jak i poprawiają odpowiedź na szczepienia ochronne.

Tymozyny wzmacniają skuteczność immunizacji

W badaniach klinicznych po 30-dniowym leczeniu preparatem TFX wykazano zwiększenie się liczby wszystkich badanych subpopulacji limfocytów. Zarówno liczba limfocytów B jak i limfocytów T znacząco wzrosła, a co najważniejsze stan ten utrzymywał się przez długi czas po zakończeniu terapii. Wzrost ilościowy obserwowano głównie w istotnych dla zjawiska pamięci immunologicznej subpopulacjach CD4 i CD8. Co warte podkreślenia w badaniach kontrolnych przeprowadzonych po upływie 8-12 miesięcy po zakończeniu terapii immunomodulującej w dalszym ciągu stwierdzono istotnie wyższą liczebność limfocytów niż przed rozpoczęciem kuracji. Spośród różnych frakcji peptydów grasiczych interesujące dane zgromadzono dla tymozyny α1. Udowodniono, że może ona poprawiać odpowiedź na szczepienia, poprzez jednoczesne stymulowanie komórek dendrytycznych i limfocytów T,  co prowadzi do zwiększenia produkcji przeciwciał wraz z poprawą odpowiedzi cytotoksycznej samych komórek T. Badania nad wpływem tymozyny α1 w szczepieniu przeciw grypie oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typ B prowadzono na grupie pacjentów starszych, którzy nie wykazywali odpowiedzi na szczepienie ochronne. Podanie tymozyny skutkowało znacznie skuteczniejszą immunizacją względem grupy placebo oraz wyższą stabilnością efektów szczepienia w czasie. Co ciekawe, różnice na korzyść terapii tymozynowej zwiększały się istotnie wraz z wiekiem osób badanych (powyżej 77 lat). Mimo wcześniejszych prób przy szczepieniach przeciw grypie i WZW B efekt biologiczny spodziewany jest również w przypadku innego typu szczepień.