Badanie przedstawia systematyczny przegląd literatury i metaanalizę wskazującą, że terapia tymozyną α1 wiąże się ze znacznym zmniejszeniem śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny wśród pacjentów z sepsą. Autorzy omawiają również potencjalne mechanizmy Tα1 wzmacniające odporność gospodarza i opisują immunosupresję związaną z sepsą.

Sepsa to złożony zespół charakteryzujący się ogólnoustrojowym stanem zapalnym, który jest wynikiem ciężkiej infekcji. Może prowadzić do ostrej niewydolności wielonarządowej, a nawet śmierci. Schorzenie to dotyka ponad 751 000 pacjentów rocznie w Stanach Zjednoczonych, a wskaźniki śmiertelności wahają się od 20% do 45,8%. Patofizjologia sepsy obejmuje dwa etapy: pierwszy etap jest zdominowany przez reakcje prozapalne, podczas gdy drugi etap jest zdominowany przez reakcje przeciwzapalne. Początkowo u pacjentów mogą wystąpić nasilone reakcje immunologiczne, ale w miarę postępu sepsy mogą oni wejść w fazę immunosupresyjną charakteryzującą się wyczerpaniem komórek odpornościowych i brakiem skutecznej walki z infekcją. Ta podwójna natura sprawia, że sepsa jest ciężkim zaburzeniem odporności, w którym podstawowym problemem jest często utrata kompetencji odpornościowych. Pomimo postępów w opiece medycznej, obecnie nie ma konkretnych leków ani uniwersalnie skutecznych strategii leczenia sepsy, co sprawia, że pilnie potrzebne są nowe opcje terapeutyczne.

Dwie skuteczne strategie terapii immunomodulacyjnej opartej na Tα1 w leczeniu ciężkiej sepsy to:
Tymozyna α1 (Tα1) samodzielnie: Ta strategia wykorzystuje tymozynę α1 jako samodzielne leczenie. Tα1 to peptyd, który odgrywa rolę w odpowiedzi immunologicznej poprzez zwiększenie aktywności komórek odpornościowych, w szczególności limfocytów T i komórek NK. Wykazano, że przywraca i wzmacnia funkcję odpornościową, która jest często tłumiona podczas ciężkiej sepsy. W ten sposób Tα1 ma na celu poprawę zdolności organizmu do zwalczania infekcji i zmniejszenie śmiertelności związanej z sepsą.
Połączenie tymozyny α1 z ulinastatyną: W tej terapii skojarzonej tymozynę α1 podaje się razem z ulinastatyną. Ulinastatyna to inhibitor serynowej proteazy, który ma działanie immunomodulujące, w tym właściwości przeciwzapalne, co może pomóc złagodzić nadmierną odpowiedź zapalną obserwowaną w sepsie. Celem tej kombinacji jest modulacja układu odpornościowego w sposób, który zarówno wzmacnia funkcję odpornościową poprzez Tα1, jak i łagodzi stan zapalny poprzez ulinastatynę, co potencjalnie prowadzi do lepszych wyników klinicznych u pacjentów z sepsą.
Obie strategie wykazały zmniejszenie śmiertelności u pacjentów z sepsą.

Systematyczny przegląd i metaanaliza wykazały znaczącą tendencję w kierunku niższej śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny u pacjentów z sepsą otrzymujących terapię opartą na Tα1, przy czym skumulowany współczynnik ryzyka wskazuje na 32% redukcję śmiertelności. Sugeruje to, że Tα1 może być obiecującym kierunkiem rozwoju leczenia sepsy.
Pomimo pozytywnych ustaleń autorzy przestrzegają, że wyniki należy interpretować ostrożnie ze względu na słabą jakość i małą liczbę uczestników włączonych badań. Podkreśla to potrzebę dobrze zaprojektowanych, wieloośrodkowych badań klinicznych w celu potwierdzenia skuteczności Tα1 i lepszego zrozumienia jego roli w leczeniu sepsy. Takie badania mogłyby dostarczyć mocniejszych dowodów na włączenie Tα1 do praktyki klinicznej.
Wyniki mogą skłonić naukowców do zbadania innych środków immunomodulacyjnych, które mogłyby w podobny sposób wzmacniać reakcje immunologiczne u pacjentów z sepsą. Wraz ze zrozumieniem, że sepsa obejmuje złożone reakcje immunologiczne, leczenie które może skutecznie modulować te reakcje, może stać się punktem centralnym w przyszłych badaniach nad sepsą.

Cały artykuł można znaleźć tutaj: http://dx.doi.org/10.1016/j.ijid.2014.12.032