Artykuł opublikowany w International Immunopharmacology bada profile immunologiczne pacjentów z pospolitym zmiennym niedoborem odporności, którzy doświadczają depresji, ujawniając, że obie grupy wykazują znaczące nieprawidłowości układu odpornościowego, w tym zmniejszoną liczbę dziewiczych leukocytów CD4+ T i zmienione proporcje frakcji leukocytów T. Wyniki sugerują, że odchylenia immunologiczne u pacjentów z depresją są podobne do tych obserwowanych w przypadku zaburzenia depresyjnego. Ponadto badanie sprawdza potencjał tymozyny α1 jako podejścia terapeutycznego do leczenia zaburzeń nastroju i zaburzeń odporności w tej populacji.

Pospolity zmienny niedobór odporności (ang. Common Variable Immunodeficiency – CVID) jest jedną z najczęstszych pierwotnych chorób niedoboru odporności, charakteryzującą się niedoborem produkcji immunoglobulin z powodu poważnych niedoborów leukocytów B. Ponadto, oprócz tych poważnych niedoborów leukocytów B, funkcja k leukocytów T u pacjentów z CVID jest również łagodnie upośledzona. Profil immunologiczny osób z CVID zazwyczaj wykazuje cechy takie jak starzenie się leukocytów T, co prowadzi do upośledzenia wytwarzania dziewiczych leukocytów T i nadprodukcji leukocytów pamięci T.

Zaburzenie depresyjne (ZD) to choroba psychiczna, która dotyka ponad 300 milionów ludzi na całym świecie, co stanowi około 5% populacji świata. Charakteryzuje się nawracającymi epizodami depresji, które mogą prowadzić do znacznych upośledzeń w codziennym funkcjonowaniu, zatrudnieniu i wkładzie społecznym. Pacjenci z ZD są bardziej narażeni na samobójstwo i często dotyka ich wysoki stopień niepełnosprawności, co skutkuje znacznym obniżeniem ich jakości życia. Obecne metody leczenia ukierunkowane są przede wszystkim na zaburzenia równowagi neuroprzekaźników, takich jak serotonina, noradrenalina i dopamina, ale wielu pacjentów nie reaguje skutecznie na dostępne terapie.

Coraz więcej dowodów wskazuje na to, że układ odpornościowy odgrywa rolę w patogenezie ZD, a teorie sugerują, że stan zapalny o niskim stopniu nasilenia może przyczyniać się do niestabilności emocjonalnej i podatności na stres.

Badanie odnotowuje wyraźny spadek liczby dziewiczych leukocytów T CD4+ i zmieniony stosunek leukocytów T CD4/CD8 u pacjentów z CVID, którzy cierpią również na depresję. Pomiar specyficznych dla CMV limfocytów T CD4+ służy do oceny odpowiedzi immunologicznej u pacjentów z CVID i depresją. W szczególności badanie bada związek między zakażeniem cytomegalowirusem (CMV) a zmianami w populacjach leukocytów T związanymi zarówno z dysfunkcją odpornościową, jak i zaburzeniami nastroju. Poprzez wykrywanie specyficznych dla CMV limfocytów T CD4+ naukowcy chcą ustalić, czy przewlekła infekcja CMV przyczynia się do obserwowanego profilu immunologicznego — takiego jak spadek liczby dziewiczych leukocytów T CD4+ i wzrost liczby leukocytów T CD8+ — obserwowanych u pacjentów z depresją i CVID. Zauważono, że profil immunologiczny pacjentów z CVID i depresją przypomina profil obserwowany w ZD, a zrozumienie roli CMV może pomóc wyjaśnić podstawowe mechanizmy łączące odpowiedź immunologiczną z deregulacją nastroju.

Implikacje badania wskazują na wykorzystanie tymozyny α1 (Ta1) jako obiecującej metody leczenia, która może nie tylko złagodzić dysfunkcje immunologiczne obserwowane u tych pacjentów, ale również złagodzić objawy depresyjne, zapewniając podwójne korzyści z leczenia. Wiadomo, że Tα1 stymuluje produkcję dziewiczych leukocytów CD4+ T, co jest szczególnie istotne, ponieważ pacjenci z depresją CVID wykazują spadek liczby tych komórek. Przywrócenie prawidłowej funkcji leukocytów T może pomóc w skorygowaniu nieprawidłowości immunologicznych obserwowanych u tych pacjentów. Poprzednie badania wskazały, że podanie Tα1 poprawiło zarówno funkcje odpornościowe, jak i nastrój u pacjentów z przewlekłymi infekcjami układu oddechowego i defektami leukocytów T, co sugeruje jej potencjalnie korzystny wpływ na nastrój związany z poprawą żywotności leukocytów T.

Ogólnie rzecz biorąc, potencjalne zastosowanie Tα1 w leczeniu pacjentów z depresją i CVID koncentruje się na jej zdolności do modulowania odpowiedzi leukocytów T i potencjalnej poprawy nastroju i ogólnej jakości życia.

Cały artykuł można znaleźć tutaj: https://doi.org/10.1016/j.intimp.2023.110168