W niedawnym badaniu naukowcy zbadali zastosowanie tymozyny β4 (Tβ4) do wspomagania gojenia perforacji błony bębenkowej. Odkryli, że Tβ4 wpływa na zachowanie komórek naskórka i nabłonka w błonie bębenkowej i może być przydatny w promowaniu migracji i proliferacji komórek w celu wspomagania gojenia.

Utrata słuchu dotyka ponad 1,5 miliarda ludzi na całym świecie i może mieć znaczący wpływ na jakość życia. Niezależnie od tego, czy jest to spowodowane czynnikami genetycznymi, infekcją, degeneracją związaną z wiekiem czy urazem, utrata słuchu może prowadzić do izolacji społecznej, frustracji, a nawet bezrobocia. W rzeczywistości Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że niewyleczony ubytek słuchu kosztuje światową gospodarkę 750 miliardów dolarów rocznie.

Istnieją dwa główne rodzaje ubytku słuchu: odbiorczy i przewodzeniowy. Utrata słuchu odbiorczego występuje, gdy dochodzi do uszkodzenia ucha wewnętrznego lub drogi słuchowej, podczas gdy niedosłuch przewodzeniowy jest spowodowany problemami w uchu zewnętrznym lub środkowym, które wpływają na przewodzenie i wzmocnienie dźwięku.

Błona bębenkowa jest narządem w kształcie stożka, znajdującym się pomiędzy przewodem słuchowym zewnętrznym a jamą bębenkową. Jego dolna część, pars tensa, jest przymocowana do kości bębenkowej przez pierścień włóknisto-chrzęstny, natomiast młoteczek jest przyczepiony do kości za pomocą więzadeł kostkowych tworzących przednie i tylne fałdy kostki na powierzchni błony bębenkowej. Fałdy kostki oddzielają górną część, pars flaccida, od pars tensa. Histologicznie błona bębenkowa składa się z trzech warstw: zewnętrzna powierzchnia zawiera warstwowy nabłonek płaskonabłonkowy zrogowaciały, który jest ciągły z nabłonkiem przewodu słuchowego zewnętrznego; wewnętrzna powierzchnia jest pokryta prostym prostopadłościennym nabłonkiem, a środkowa warstwa jest zbudowana z fibroblastycznej tkanki łącznej, zawierającej naczynia i nerwy zaopatrujące błonę.

Perforacja błony bębenkowej występuje przede wszystkim w wyniku urazu lub stanu zapalnego, który może być wynikiem ostrego zapalenia ucha środkowego lub ziarnistego zapalenia błony bębenkowej. Podczas gdy 80-94% wszystkich ostrych perforacji goi się samoistnie w ciągu trzech miesięcy, pozostałe przypadki stają się trwałe, powodując przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego. Oprócz przewodzeniowego ubytku słuchu spowodowanego perforacją i wynikającym z tego niedostatecznym wzmocnieniem błony bębenkowej, przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego ogranicza jakość życia pacjenta, zwłaszcza podczas uprawiania sportów wodnych lub kąpieli. Ponadto mogą wystąpić ciężkie powikłania, takie jak głuchota, zawroty głowy, zapalenie opon mózgowych czy ropień mózgu. Klinicznie przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego wymaga przede wszystkim interwencji chirurgicznej.

Obecnie dostępnych jest kilka technologii i materiałów, które można wykorzystać do rekonstrukcji błony bębenkowej. Autologiczne przeszczepy, takie jak powięź skroniowa, ochrzęstna, chrząstka lub tłuszcz zrazikowy, są powszechnie stosowanymi typami tkanek i dają wskaźnik zamknięcia na poziomie 71-97%. Dodatkowe materiały, takie jak papier, jedwab, chitozan, kolagen, polidimetylosiloksan, a nawet bezkomórkowa skóra właściwa jako alloprzeszczep skutecznie służą w odbudowie naprawczej. Ostatnio wykorzystanie różnych bioaktywnych cząsteczek, takich jak podstawowy czynnik wzrostu fibroblastów lub naskórkowy czynnik wzrostu, okazało się obiecującym sposobem stymulacji i leczenia perforacji błony bębenkowej u różnych gatunków, w tym u ludzi.

Jednak pomimo tych zabiegów gojenie perforacji błony bębenkowej pozostaje niewystarczające i istnieje zapotrzebowanie na substancje, które mogą aktywnie promować migrację i proliferację komórek w uchu środkowym. W tym miejscu pojawia się tymozyna β4.

Tb4 posiada wiele właściwości regeneracyjnych w różnych układach narządów. Naukowcy przeprowadzili niedawno badanie mające na celu zbadanie wpływu podawanego z zewnątrz Tβ4 na ucho środkowe, a konkretnie na błonę bębenkową.

Naukowcy pobrali błony bębenkowe od dorosłych myszy i zadziałali na nie Tβ4 lub roztworem placebo. Następnie zmierzyli migrację i proliferację komórek oraz przeprowadzili analizy immunocytochemiczne, aby określić charakter docelowych cząsteczek.

Wyniki badania były obiecujące. Uczeni odkryli, że Tβ4 wpływa na zachowanie komórek naskórka i nabłonka błony bębenkowej in vitro i prawdopodobnie celuje w lokalne komórki progenitorowe naskórka. Sugeruje to, że Tβ4 może być stosowany klinicznie do promowania gojenia perforacji błony bębenkowej.

Chociaż potrzebne są dalsze badania, aby potwierdzić te ustalenia i określić optymalne dawkowanie i sposób podawania, potencjalne korzyści Tβ4 we wspomaganiu gojenia perforacji błony bębenkowej są jasne. Może to doprowadzić do poprawy jakości życia milionów ludzi na całym świecie cierpiących na przewodzeniowy ubytek słuchu.

W międzyczasie ważne jest, aby ludzie podjęli kroki w celu ochrony swojego słuchu. Obejmuje to unikanie narażenia na głośne dźwięki, noszenie ochronny słuchu w razie potrzeby oraz szukanie pomocy medycznej w przypadku podejrzenia utraty słuchu. Dzięki ciągłym badaniom i postępom w leczeniu możemy mieć nadzieję na zmniejszenie wpływu ubytku słuchu na jednostki i społeczeństwo jako całość.

Cały artykuł można znaleźć tutaj: https://doi.org/10.1016/j.intimp.2023.109830