Artykuł opublikowany w New England Journal of Medicine analizuje konsekwencje zdrowotne usunięcia grasicy (tymektomii) i dostarcza dowodów na związek pomiędzy tymektomią a niekorzystnymi skutkami, w tym zwiększoną śmiertelnością i większym ryzykiem chorób autoimmunologicznych. Badanie sugeruje, że zachowanie grasicy powinno być priorytetem klinicznym, gdy tylko jest to możliwe.

Tymektomia to zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu grasicy. Grasica to mały narząd umiejscowiony w klatce piersiowej za mostkiem i odgrywający kluczową rolę w rozwoju układu odpornościowego, szczególnie w dojrzewaniu limfocytów T. Tymektomię wykonuje się z różnych powodów, w tym w leczeniu niektórych chorób, takich jak miastenia, grasiczak (guz grasicy) i inne schorzenia. Wykonuje się go również w niektórych operacjach kardiochirurgicznych, aby uzyskać lepszy dostęp do serca i płuc. Tymektomię można wykonać różnymi technikami, w tym chirurgią otwartą (sternotomia pośrodkowa), podejściami małoinwazyjnymi (wspomagane wideo lub robotem) lub rozwarstwieniem przezszyjkowym. Zabieg polega na ostrożnym usunięciu grasicy, minimalizując jednocześnie uszkodzenie otaczających struktur. Tymektomia u dorosłych była przedmiotem ostatnich badań mających na celu zrozumienie jej wpływu na ogólny stan zdrowia i funkcje odpornościowe.

Tymektomia w wieku dorosłym wiąże się ze zwiększonym ryzykiem śmierci z jakiejkolwiek przyczyny i zwiększonym ryzykiem raka. Zależność ta pozostaje znacząca nawet po wykluczeniu pacjentów z chorobami zakłócającymi przed operacją, takimi jak nowotwór, choroba autoimmunologiczna, infekcja, miastenia lub grasiczak. Tymektomia wiąże się również ze zwiększonym ryzykiem pooperacyjnej choroby autoimmunologicznej, szczególnie u pacjentów bez chorób współistniejących w wywiadzie. Pacjenci, którzy przeszli tymektomię, są bardziej narażeni na śmierć z jakiejkolwiek przyczyny i z powodu raka w porównaniu z grupą kontrolną i populacją ogólną, w różnych grupach wiekowych. Tymektomia wiąże się z bardziej agresywnym i nawrotowym nowotworem u pacjentów, u których rozwinął się nowotwór pooperacyjny. Tymektomia prowadzi do prozapalnej modyfikacji poziomów cytokin w osoczu, w tym podwyższonego poziomu czynników promujących limfocyty T pomocnicze typu 2 i typu 17, które zostały eksperymentalnie powiązane z rakiem i chorobami autoimmunologicznymi. Tymektomia skutkuje zmniejszoną produkcją nowo powstałych limfocytów T, co odzwierciedla stale obniżony poziom sjTREC. Pacjenci, którzy przeszli tymektomię i mają pooperacyjny nowotwór, wykazują oligoklonalny, mniej zróżnicowany repertuar receptorów limfocytów T, co może przyczyniać się do rozwoju raka i chorób autoimmunologicznych.

Należy dokładnie rozważyć wycięcie grasicy w wieku dorosłym ze względu na zwiększone ryzyko zgonu i raka. Przed zaleceniem tymektomii lekarze muszą rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko. Związek między tymektomią a pooperacyjną chorobą autoimmunologiczną sugeruje potencjalną rolę grasicy w utrzymaniu homeostazy układu odpornościowego i zapobieganiu autoimmunizacji. Konieczne są dalsze badania, aby zrozumieć mechanizmy leżące u podstaw tej choroby i opracować strategie zmniejszające ryzyko chorób autoimmunologicznych u pacjentów po tymektomii. Zwiększone ryzyko wystąpienia agresywnego i nawrotowego nowotworu u pacjentów po tymektomii podkreśla znaczenie ścisłego monitorowania i wczesnego wykrywania tej populacji. Leczący powinni zachować czujność w zarządzaniu czynnikami ryzyka nowotworu i wdrażaniu odpowiednich strategii nadzoru. Prozapalna modyfikacja poziomu cytokin w osoczu po tymektomii sugeruje rozregulowanie układu odpornościowego. Odkrycie to może mieć wpływ na rozwój terapii celowanych modulujących profile cytokin i łagodzących związane z nimi ryzyko. Zmniejszona produkcja nowo utworzonych limfocytów T i zmieniony repertuar receptorów limfocytów T u pacjentów, którzy przeszli tymektomię, dostarczają wglądu w rolę grasicy w rozwoju i różnorodności limfocytów T. Zrozumienie tych zmian może pomóc w opracowaniu interwencji mających na celu przywrócenie lub wzmocnienie funkcji limfocytów T u pacjentów, którzy przeszli tymektomię.

Podsumowując, wyniki analizy tego artykułu rzucają światło na potencjalne konsekwencje tymektomii w wieku dorosłym, w tym zwiększoną śmiertelność, ryzyko raka, choroby autoimmunologiczne, rozregulowanie układu odpornościowego i zmienioną dynamikę limfocytów T. Odkrycia te mają znaczące implikacje dla podejmowania decyzji klinicznych, postępowania z pacjentami i przyszłych badań w dziedzinie immunologii i chorób związanych z grasicą.

Cały artykuł można znaleźć tutaj: DOI: 10.1056/NEJMoa2302892