Konceptualne i terapeutyczne podejście do starzenia się znacznie skorzysta na obserwacji, poszerzeniu i wykorzystaniu naszej wiedzy dotyczącej rozwoju embrionalnego oraz wykorzystaniu naszych odkryć przez całe nasze dorosłe życie do ponownego wzmocnienia potencjału regeneracyjnego ludzkiego organizmu. Na poparcie tej teorii zidentyfikowano tymozynę β4 (Tβ4), 43-aminokwasowy peptyd, jako potencjalnego kandydata do odwrócenia procesów starzenia i przyspieszenia regeneracji narządów w organizmie człowieka.

Wraz z wiekiem ludzie doświadczają wielu zmian w swoich ciałach. Utrata masy mięśniowej, zwiększony poziom tkanki tłuszczowej, utrata wody w tkankach i zmniejszona gęstość kości to tylko kilka przykładów różnych zachodzących procesów zwyrodnieniowych. Zmiany te ostatecznie skutkują nieodpowiednią funkcją komórek, tkanek i narządów.

Starzenie się jest uważane za nagromadzenie uszkodzeń zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, ostatecznie prowadzących do nieodpowiedniego funkcjonowania komórki, tkanki i narządu. Największym wyzwaniem naszej ery jest zrozumienie i skuteczna interwencja w różne szlaki molekularne odpowiedzialne za starzenie się komórek lub uszkodzenia tkanek i narządów.

W ciągu ostatnich kilku dekad zidentyfikowano liczne oznaki starzenia jako potencjalne cele terapeutyczne w naprawie tkanek i narządów. Jednak większość badań i analiz koncentruje się na tej podróży od dnia narodzin, pozostawiając moc i wiedzę dotyczącą najbardziej dynamicznego okresu rozwoju fizycznego nieuwzględnioną i pozostawioną w ciemności.

Tymozyna β4 (Tβ4) jest małym peptydem, który ulega ekspresji w sercu podczas rozwoju embrionalnego oraz u dorosłych ssaków. Węgierscy naukowcy odkryli, że Tβ4 może zwiększać migrację komórek, proliferację komórek śródbłonka i tworzenie naczyń włosowatych in vitro. Kiedy Tb4 jest wstrzykiwana ogólnoustrojowo, może zwiększać czynność serca po niedokrwieniu u dorosłych ssaków, hamując śmierć komórek mięśnia sercowego i inicjując ponowny wzrost naczyń wieńcowych. Aktywuje również endogenne komórki progenitorowe naczyń i mięśnia sercowego w dorosłym sercu.

Ekscytującym odkryciem jest to, że Tβ4 jest w stanie przypomnieć sercu dorosłego ssaka o jego programie embrionalnym, a ta zdolność regeneracyjna jest niezależna od urazu. Oznacza to, że Tβ4 może potencjalnie odwrócić uszkodzenia komórkowe i przyspieszyć regenerację narządów w organizmie człowieka.

Naukowcy badali rozwojową ekspresję Tβ4 w embrionach myszy i określili jej wpływ na dorosłe zwierzęta poprzez ogólnoustrojowe wstrzykiwanie peptydu po ostrym zawale serca lub bez urazu. Odkryli, że Tβ4 promuje migrację i przeżycie komórek serca w rozwijającym się sercu, podczas gdy u dorosłych peptyd zwiększa przeżywalność miocytów i poprawia czynność serca po podwiązaniu tętnicy wieńcowej.

Dożylne wstrzyknięcia Tβ4 zmieniają również morfologię nasierdzia dorosłego człowieka, a zmiany przypominają cechy zarodka. Reaktywacja programu embrionalnego znalazła odzwierciedlenie w zwiększeniu liczby naczyń sercowych i zmianie profilu ekspresji genów typowej dla stanu embrionalnego. Co więcej, badacze odkryli, że Tβ4 jest zdolny do aktywacji komórek progenitorowych nasierdziowych i ujawnili, że efekt ten jest niezależny od uszkodzenia spowodowanego niedotlenieniem.

Podsumowując, dalsze odkrycia i konsekwentne podawanie po urodzeniu molekuł kandydujących o znaczeniu rozwojowym, takich jak Tβ4, mogą prawdopodobnie skutkować odwróceniem procesów starzenia i przyspieszeniem regeneracji narządów w organizmie człowieka.

Cały artykuł można przeczytać tutaj: https://doi.org/10.1016/j.intimp.2023.109741